/Galicia/Iglesia

Igrexa de Santa Comba de Gargantós

Aldea Santa Comba, 10, 32910 San Cibrao das Viñas, Province of Ourense, España

Igrexa de Santa Comba de Gargantós
Iglesia
5
2 reseñas
2 comentarios
Indicaciones de orientación
743P+CV San Ciprián de Viñas, España
Reportar ubicación
Reclama esta ubicación
Share
Escribe una reseña
ROBER CODEMAS
ROBER CODEMAS2 años atrás
Un sitio magnífico y tranquilo .. mi familia está ahi 🥰🥰🥰
Manu El Gallego
Manu El Gallego2 años atrás
(Traducido por Google) PARROQUIA DE SANTA COMBA DE GARGANTÓS
Situada entre las parroquias de Rante y Soutopenedo, y arropada en su extremo sur por los municipios de Taboadela y A Merca, Santa Comba de Gargantós descubre nuevos encantos que consiguen permanecer en este municipio hasta empaparnos de sabiduría y tradición, porque como sus la gente dice "los ojos no se cansan de ver bellezas y los oídos de
escucha sus historias”.
En el rincón más insólito, rodeado por un grupo de casas de piedra dispuestas a los lados de un pequeño camino, encontramos una pequeña iglesia neoclásica.
Arquitectónicamente es de una sola nave con cubierta a dos aguas. Sobria fachada con espadaña y dos vanos con vanos para dos campanas. Cubierta frontal con bisagras.
La iglesia en sí encierra un conjunto que incluye la casa rectoral, extendida a lo largo de uno de los lados del campo sagrado, de un
de una sola planta con cubierta a dos aguas y cubierta con tejas curvas, la cubierta se prolonga hacia el fondo formando un pórtico apoyado sobre columnas de piedra. Algunas tumbas fueron encontradas dentro de la rectoría.
antropomorfos hechos en sabrego. Es una de las curiosidades que se encierran entre estos cuatro
murallas, abandonadas hace mucho tiempo por el anterior párroco y que han permanecido intactas desde su descubrimiento.
Estos elementos funerarios no están catalogados específicamente en una época, aunque pueden pertenecer a la época tardorromana, o quizás a la época altomedieval. Los investigadores suelen asociar este tipo de enterramientos con las comunidades cristianas medievales. Las tumbas funerarias fueron excavadas en roca granítica de acuerdo a la forma del cuerpo humano de la persona enterrada, siempre en posición supina. El difunto era acojinado y enterrado en estos lechos que a su vez actuaban como ataúd y sepultura. Como era costumbre en este tipo de sepulturas, la parte superior donde reposa la cabeza del difunto se orientaba hacia el este o ascendente, y para decir por donde sale el sol, el lugar donde se suponía que Dios aparecería el día del juicio final para liberar su alma y descanse en paz, según los cánones cristianos de la época. Un pequeño apartado para esclarecer la evolución de estas piezas antropomórficas, que lograron revolucionar la historia de la
enterramientos desde la antigüedad hasta nuestros días.
Entre los siglos VIII-IX tienen forma de bañera. Entre los siglos IX y X, las tumbas ofrecen un redondeo en la parte superior del sepulcro para albergar la cabeza del difunto, siguiendo la pieza de granito de forma rectangular para albergar el resto del cuerpo.
Entre los siglos X-XII se incluyen losas.

Fuente: PDF San Cibrao Das Viñas Patrimonio Cultural 73pp

(Original)
PARROQUIA DE SANTA COMBA DE GARGANTÓS
Situada entre as parroquias de Rante e Soutopenedo, e arroupada na súa zona máis meridional polos concellos de Taboadela e A Merca, Santa Comba de Gargantós descúbrenos novos encantos que conseguen permanecer neste concello ata empaparnos de sabedoría e tradición, porque como din as súas xentes “os ollos nunca se cansan de ver fermosuras e os oídos de
escoitar as súas historias”.
No recuncho máis insólito, arroupada por un conxunto de casas de pedra dispostas nos laterais dunha pequena estrada,atopamos unha pequena igrexa de estilo neoclásico .
Arquitectonicamente falando conta cunha soa nave con cuberta a dúas augas. Fachada sobria con espadana e dous vanos con ocos para dúas campás. Portada principal alintelada.
A igrexa cerra en sí un conxunto no que se inclúe a casa reitoral, extendida ao longo dun dos laterias do campo santo, dunha
soa pranta con cuberta a dúas augas e revestida con tella curva, a cuberta prolóngase pola parte posterior formando un pórtico apoiado sobre columnas de pedra. No interior da casa reitoral atopáronse uns sepulcros
antropomorfos realizados en sábrego. É unha das curiosidades que se encerran entre estas catro
paredes, abandoadas xa fai moito tempo polo anterior párroco e que permanecen intáctas dende o seu descubrimento.
Estos elemetos funerarios non están catalogados concretamente nun período de tempo, aínda que póden pertencer ao período tardorromano, ou quizáis ao altomedieval. Os investigadores adoitan asociar esta modalidade de inhumación, ás comunidades cristiás medievais. Os sepulcros funerarios excavábanse en rocha granítica según o formato do corpo humano da persoa que se enterraba, sempre en posición decúbito supino. O defunto amortaxábase e enterrábase nestas tumbos que a súa vez facían de ataúde e fosa. Como era costume neste tipo de sepulturas, a parte superior onde descansa a cabeza do difunto estaba orientada caro o oriente ou naciente, e dicir por onde sae o sol, lugar polo que supoñían aparecía Deus, o día do xuízo final para liberar a súa alma e descansar en paz, según os cánones cristianos da época. Un pequeno inciso para aclarar a evolución destas pezas antropomorfas, que conseguiron revolucionar a historia dos
enterramentos dende a antiguedade ata os nosos tempos.
Entre os séculos VIII-IX teñen forma de bañeira. Entre os séculos IX-X, as tumbas ofrecen un redondeamento na parte superior da sepultura para aloxar a cabeza do difunto, seguindo a peza granítica cunha forma rectangular para albergar o resto do corpo.
Entre os séculos X-XII, inclúense laxas.

Fonte: PDF Patrimonio Cultural San Cibrao Das Viñas 73pp
Lugares recomendados